به نام خدای سبحان - سلام علیکم
نوروز 97 بر همگان مبارک باد. قرار ما این است که نوروز بر سر سفره فرمایشات نورانی معصومین علیهم‌السلام بنشینیم. امروز مهمان یک بیان ارزشمند از امام حسین علیه‌السلام هستیم.
از سیدالشهداء علیه‌السلام به نقل (میزان‌الحکمه) روایت شده که(الاِستِدراجُ مِن اللهِ سُبحانَهُ لِعَبدِهِ أن یُسبِغَ عَلیهِ النِّعَم وَ یَسلُبَهُ الشُّکرَ)یعنی استدراج خداوند سبحان به بنده‌اش این است که به او نعمت‌های فراوان دهد و توفیق شکرگزاری را از وی بگیرد.
استدراج یعنی انسان، پله‌پله سقوط کند و به تدریج دچار غفلت و عذاب غافلگیرانه گردد. منطق الهی در برخورد با برخی از گناهکاران لجوج این است که به آنها مُهلت داده می‌شود تا در پی یک گناه، نعمتی را که از آن برخوردار شده‌اند به حساب خوبی خود بگذارند و از توبه و شکر نعمت غافل شوند، حال آنکه به تدریج بر اثر افزایش گناهان زمینه ابتلاء به یک عذاب سخت فراهم می‌گردد.
پس اوّل باید انسان مراقب باشد به محدوده گناه نزدیک نشود، دوم هر نعمتی را که از آن برخوردار شد لزوماً به حساب خوبیِ خود نگذارد و شکر آن را بجا آورد و سوم، اگر خدای ناکرده مرتکب گناهی شد فوری توبه کند.
شُکر نعمت غیر از آنکه زبانی انجام می‌شود (مثلاً با الحمد لِلّه گفتن) با درست استفاده کردن از نعمت تحقّق می‌یابد.
امید که همه ما توفیق دوری از گناه و استفاده صحیح از نعمات الهی را داشته باشیم.
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
منبع : منبر اینترنتی / http://cmenbar.ir