به نام خدای سبحان - سلام علیکم
در این ماه به فضل الهی به شرح فرازهایی از مناجات شعبانیه با کمک دو کتاب (شُکوه نجوا) و (نجوای عارفانه) حضرات آیات مصباح یزدی و تحریری می‌پردازیم.
1 - اللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ (خدایا بر محمد و آل محمد درود فرست)
نخستین فراز این مناجات با ذکر شریف صلوات آغاز می‌شود. در اهمیت صلوات همین بس که جزئی از تشهد نماز است که حذف آن سبب باطل‌شدن نماز می‌گردد. در روایات به ما توصیه شده که دعاهایمان را با صلوات در ابتدا و انتها کادوپیچ کنیم تا به سبب این دعای مُستجاب، خواسته ما هم در وسط آن پذیرفته شود.
صلوات ما در حقیقت طلب رحمت برای معصومین علیهم‌السلام است و حال آنکه آنان نیازی به طلب رحمت ما ندارند. این مانند آن است که کارگر یک باغ پُر از گُل، چند شاخه از گُل‌های باغ بچیند و به مالک باغ تقدیم کند. ما هم با صلوات، گلی از گلستان خود معصومین علیهم‌السلام چیده و به آن بزرگواران هدیه می‌کنیم و به این سبب از لطف و کَرم آنان بهره‌مند می‌شویم. به عبارت دیگر صلوات ما مثل آبی است که روی یک لیوان پُر از آب ریخته می‌شود و چون خودِ لیوان کامل است، به فنجان زیرین (که ما باشیم) می‌ریزد.
در روایت است که اگر فردی قادر بر جبران گناهان نیست، بر محمد و آل محمد (علیهم‌السلام) زیاد صلوات بفرستد که این ذکر شریف، گناهان را از بین می‌بَرد.
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
منبع : منبر اینترنتی / http://cmenbar.ir