به نام خدای سبحان - سلام علیکم
در این ماه به فضل الهی به شرح فرازهایی از مناجات شعبانیه با کمک دو کتاب (شُکوه نجوا) و (نجوای عارفانه) حضرات آیات مصباح یزدی و تحریری می‌پردازیم.
9 - وَ قَد جَرَت مَقادیرُکَ عَلیَّ یا سَیِّدی، فِیما یَکوُنُ مِنّی اِلی آخِرِ عُمری مِن سَریرَتی وَ عَلانِیَتی (و به یقین تقدیرات تو بر من جاری است آقای من، تا آخر عمرم از امور باطنی و آشکارم)
تقدیر از مباحث پیچیده‌ای است که بزرگانی هم در شرح آن متوقف شده و نتوانسته‌اند قلم بر کاغذ بگذارند و در این باره بنویسند. با این حال در آیه دوم سوره مبارکه فرقان می‌خوانیم : (وَ خَلَقَ کُلَّ شَیءٍ فَقَدَّرَهُ تَقدیراً / خدای سبحان هرچیزی را آفریده و آنطور که در خور آن بوده اندازه‌گیری فرموده است)
معنای این سخن آن است که بلاتشبیه، خدای سبحان مانند یک مهندس نقشه ساختمان را از نظر محل و چگونگی ساخت با اِشراف بر جزئیات معین فرموده و بعد به انسان اجازه انتخاب هم داده، با این تفاوت که خدای سبحان حتی بر هر انتخاب انسان هم آگاه است. تقدیر به ظرفیت و تلاش انسان هم بستگی دارد و آنکه سعی می‌کند ظرف بزرگتری از عبادت برای ابراز شایستگی (مثلاً در شب قدر) فراهم کند از باران رحمت الهی بیشتر بهره خواهد بُرد.
پس تقدیر به معنای جَبر نیست چه آنکه ممکن است فردی بنابر تقدیر باید 50 سال عُمر کند اما به دلیل کاری نیک مانند صله رَحم بر عمر مُقدّر او افزوده گردد. در اینجا فرد با انتخاب خود و انجام کار نیک، ظرف بزرگتری برای دریافت مُقدّرات الهی فراهم کرده است.
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
منبع : منبر اینترنتی / http://cmenbar.ir