به نام خدای سبحان - سلام علیکم
در این ماه به فضل الهی به شرح فرازهایی از مناجات شعبانیه با کمک دو کتاب (شُکوه نجوا) و (نجوای عارفانه) حضرات آیات مصباح یزدی و تحریری می‌پردازیم.
23 - اِلهی قَد اَحسَنتَ اِلیَّ اِذ لَم تُظهِرها لِأحَدٍ مِن عِبادِکَ الصّالحینَ فَلا تَفضَحنی یَومَ القیامَةِ عَلی رُؤُوسِ الأشهادِ (خدایا به من در دنیا نیکی کردی چون گناهانم را بر هیچ یک از بندگان صالحت آشکار نکردی، پس مرا روز قیامت پیش روی شاهدان رسوا مکن)
در این فراز، انسان دست به یک اقدام پیشگیرانه می‌زند و به همین منظور ابتدا به یک موضوع مُهم اعتراف می‌کند. آن هم این است که خدای سبحان در این دنیا آبروی بنده را مقابل صالحان حفظ و عیب‌پوشی فرموده است. این زبان مناجات در دلِ خود، تشکر از این نعمت بزرگ الهی را هم دارد.
بعد از اعتراف صادقانه، برای پیشگیری از رسوایی روز قیامت، از خدای سبحان می‌خواهیم که همان روال دنیا در جهان آخرت هم ادامه یابد.
توجه کنیم که انسان در مقابل خدای سبحان که رسوا شود و گناهان او مرور گردد سرافکنده می‌گردد اما وقتی دیگران هم از این گناهان مطلع می‌شوند این رسوایی در برابر غیر مولا و خالق، کار را سخت‌تر می‌کند. در این فراز، به رابطه نزدیک خود با خدای سبحان اشاره و با زبان مناجات به خدای مهربان پناه می‌بریم که ما را در مقابل دیگران رسوا نفرماید.
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
منبع : منبر اینترنتی / http://cmenbar.ir