به نام خدای سبحان - سلام علیکم
در این ماه به فضل الهی به شرح فرازهایی از مناجات شعبانیه با کمک دو کتاب (شُکوه نجوا) و (نجوای عارفانه) حضرات آیات مصباح یزدی و تحریری می‌پردازیم.
22 - اِلهی قَد سَتَرتَ عَلیَّ ذُنوباً فِی الدُّنیا وَ اَنا اَحوَجُ اِلی سَترِها عَلیَّ مِنکَ فِی الاُخری (خدایا تو در دنیا گناهانی که مرتکب شدم را پوشاندی با این که به پوشش آن‌ها از جانب تو در آخرت محتاج‌تر هستم)
در روز قیامت که به بیان نورانی آیه 9 سوره مبارکه طارق، یَومَ تُبلَی السَّرائِر (روزی که رازها (همه) فاش شود) نیاز انسان به حفظ آبرو و پوشاندن گناه بیشتر از این دنیا است.
انسان در این فراز از خدای سبحان می‌خواهد همانطور که (سَتّار العُیوب) است و در این دنیا گناهان او را آشکار نمی‌سازد، در روز قیامت هم با فضل و رحمت خویش، گناهان را بپوشاند و آبروی انسان را مقابل صالحان حفظ نماید.
یک شرط آنکه انسان به این کرامت در روز قیامت دست یابد این است که خود نیز سعی کند در این دنیا عیوب برادران دینی خویش را بپوشاند. چه آنکه در روایت شریف نبوی به نقل (میزان الحکمه) می‌خوانیم: مَن سَترَ أخاهُ المُسلِمَ فی الدُّنیا سَتَرهُ الله یَوم القیامَة / هر که در دنیا عیب برادر مسلمانش را بپوشاند، خداوند در روز قیامت عیب او را می‌پوشاند.
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
منبع : منبر اینترنتی / http://cmenbar.ir
